*
அபத்தக் கணத்தின் நிழல் அறையில்
காரைப் பெயர்ந்து கொஞ்சங்கொஞ்சமாய்
உதிர்ந்து கொண்டிருக்கிறது
என் நிரூபணம்
ஓசையற்ற மொழியின் வளைவுகளில்
துளிர்த்துத் திரளும் மௌனத் துளியொன்று
நழுவிச் சிதறுகிறது தனிமைச் சுவரில் பெருஞ்சத்தத்துடன்
அபத்தக் கணத்தின்
இந்நிழல் அறையில் எங்கிருந்தோ கசியும்
வெளிச்சப் புள்ளி கொணர்கிறது
ஓர் இசையின் கீற்றை
அதைத் தொட்டுணர நீளும் விரலில் கனக்கிறது
மற்றுமொரு நூற்றாண்டுத் தனிமை
*****
நன்றி : ( உயிரோசை / உயிர்மை.காம் ) [ மார்ச் - 5 - 2012 ]
http://www.uyirmmai.com/ContentDetails.aspx?cid=5357
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக