*
இத்தனை வாஞ்சை வேண்டாம்
கழுத்தருகே வீசும் உனது வெப்பப் பெருமூச்சு
ஆலிங்கனப் பற்றுதலோடு எழுதுகிற விரல் நுனியில் வியர்வை நழுவி
முதுகெலும்பு மேடுகளில் வளைந்து விலகி வருடும் விலாவில்
எழுப்பிவிடக்கூடும் இன்னொரு ஏவாளை
பங்கிட்டுக்கொள்ளும் வசதியில்லா படுக்கையில்
பாம்புகளுக்கு இடமில்லை
வம்ச விதையில் வளரும் அபத்தமாகிடலாம்
ஆப்பிள்
மனனம் செய்யும் மந்திரமாகக் கசியும் உனது காதல் மொழி
காமம் பிறழ உச்சரிக்க நேரும் ஆகம வசனத்தில்
வரவழைத்துவிடுவாய் சாத்தானை
தொடை மீறி பெருகும் உதிரச் சுழியில் சுழன்று மேலெழும்
உனது விஸ்வரூபத்தில்
விழி செருகி நீட்டும் கரம் பற்றி உள்ளிழுக்கிறாய்
போட்டுடைக்க தோதாக திறந்திருக்கும் ஜன்னல் சட்டகத்தில்
சிசுவின் பீங்கான் சிற்பத்தை நிறுத்தி வைத்து
முத்தமிட அழைக்கிறாய்
இத்தனை வாஞ்சை வேண்டாம்
வரவழைத்துவிடுவாய் என் சாத்தானை
******
நன்றி : யாவரும்.காம் இணைய இதழ் [- 31 டிசம்பர் 2014]
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக