*
இன்னும் கூட ஓர் இரவு வாசற்படியில் நிலவின் கிரணங்கள் பூசி
அசையும் இலை நுனிக் கனவுகளோடு
படரும் ஈரம் தொடும் பாதச் சில்லிப்பைக் காற்றில் ஏற்றுகிறது
மீட்பதாக பிதற்றும் மொழியில் அசக்குகிறாய் உயிரை
கூவும் பறவை அலகில் கசியும் குரலில் காமம்
முயங்கும் தருணப் பிழையை அழைத்துப்போ அடர்வன மாயம் நோக்கி
முத்தமிடுதலில் என்னவொரு சந்தேகம்
உடல்வெளி முழுவதும் யுக உறைதலின் சில்லிட்ட புகைப் பரவல்
நித்திரை உருகும் கண் செருகலைத் தாழும் இமை நெருடி விரல் நடுவாய்
கூட ஓர் இரவு
பின்வாசற்படியில் கிரண நிலவு
நாபிச்சுழியில் நிரம்பும் கண்ணீர்த் தளும்பலில்
மிதக்கும் நட்சத்திரங்கள்
****
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக