ஒயின் கோப்பைகள் உயரும் மந்தச் சிரிப்பு..

*
குற்றுயிர் நீங்கலாக உற்று நோக்குவதில்
ரத்தம் கலங்க நெருடுகிறாய் விலாவை

இந்தத் தோட்டத்தில் இருந்து தான் ஆகமம் பிறந்தது

ஒரு சொல்
சொட்டச் சொட்ட வழிவதில் தீர்ந்துவிடலாம்
பிறவித் தாகம்

தாழும் பார்வையில் மௌனம் கசியவில்லை
உச்சரிக்க முடிகிற வலியை நினைவுகூர
பற்கள் நெரிக்கிறாய்

விரித்து ஏந்தும் கைகளில் நெளிகின்றன ஆதி பாம்புகள்
அது ரேகை வழி
நேசமாய் புசிக்க நீட்டும் கனியில் பாட்டன் விதை

பின்சரிவில் பள்ளத்தாக்கு நீளச்செய்யும் வனப்பாதை
எல்லைகள் உருக்குலைந்து
போர்க்களக் குளம்பொலிகள் சீறும் பெருமூச்சில்
பரம்பரைத் தவிப்பு

உற்று நோக்கும் குற்றுயிர் நீங்கலாக
இத்தோட்டத்திலிருந்து பறித்த கனிகள்
உடன்படிக்கை மேஜையில் உணவாகக் காத்திருக்கிறது

ஒயின் கோப்பைகள் உயரும் மந்தச் சிரிப்பில்
ஒளிச் சிதறப் பாடும்படி இட்ட கட்டளையில்
பட்டென்று முளைக்கிறது உயிர் அறுந்த நரம்பின் பாடலொன்று

ஒரு சொல்
சொட்டச் சொட்ட வழிவதில்
தீர்வதாயில்லை பிறவித் தாகம்

****